Ik ben Nina en samen met mijn 2 zonen, Ben en Arne, woon ik in Gentbrugge, een deelgemeente van Gent. Ik heb in het verleden altijd honden gehad: verschillende rassen, verschillende groottes, variërend in aantal van 2 tot 4, maar altijd maakten ze deel uit van mijn gezin en verbleven ze in huis. Mijn zonen zijn dus opgegroeid met honden en het was dan ook niet verwonderlijk dat Arne mijn liefde voor honden heeft overgeërfd.

Bij Arne begon het eigenlijk toen hij 9 jaar was en we gedurende 3 maanden een Berner Sennenhond en een Border Collie op logement hadden. Het Bernerteefje Gipsy was zijn favoriet. Toen deze honden terug naar hun baasje gingen, bleef Arne met de regelmaat van de klok vragen of hij een Berner Sennenhond mocht hebben. Toen hij bijna 14 jaar was, dacht ik dat de tijd rijp was om aan zijn vraag toe te geven. We bezochten eerst enkele shows en daar besefte Arne dat hij met zijn toekomstige Berner Sennenhond ook wou showen.

We gingen op zoek en kochten Kayla Van Ardiga, die toen al 4 maanden was. Arne ging eerst met haar naar de hondenschool om haar de basisbegrippen aan te leren.

Al snel schakelde hij over naar een wekelijkse showtraining. In April 2012, toen Kayla net een jaar was, deed hij zijn eerste show met haar. Alhoewel het allemaal niet zo vlot verliep voor de eerste keer, kreeg hij toch de steun van enkele bevriende fokkers en zette hij door.

Ondertussen heeft Arne al ervaring opgedaan en verschillende shows met Kayla gedaan, waar ze toch wel mooie resultaten behaalde. Ze staat graag in de ring en vindt alles leuk, zolang ze maar bij haar baasje is!

Onze Bernerdames leven samen met enkele poezen bij ons in huis, spelen in de tuin of liggen te luieren op het terras, maken dagelijks wandelingen, gaan mee op bezoek bij vrienden,… met andere woorden: ze horen bij ons gezin! We vangen regelmatig kittens op voor een vzw en onze Berners zijn steeds verliefd op deze levendige pluizebolletjes.

Ik heb mij ondertussen verdiept in dit toch wel heel speciale en mooie ras. Ik besef heel goed dat er voorzichtig moet omgesprongen worden met de Berner Sennenhond om dit ras in stand te houden en te verbeteren.

Ook heb ik verschillende boeken gelezen, raad gevraagd aan ervaren fokkers, verschillende lijnen en stambomen uitgeplozen en de cursus ‘Kynologie Voor Beginnende Fokkers’ gevolgd bij de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus in Brussel.

Eens ik het gevoel had dat ik genoeg wist over de Berner Sennenhond, heb ik besloten om de lijn van Kayla verder te zetten. Ze beantwoordt aan de rasstandaard, is geröntgend, behaalde goede resultaten op shows, komt van een goede bloedlijn en heeft een sociaal karakter.

Ook Ben kreeg de smaak te pakken om zijn eigen Berner Sennenhond te hebben en zo kwam Kalina Easy Living bij ons op de leeftijd van 11 maanden. Kalina kreeg bij haar fokkers een zeer goede opvoeding en was eigenlijk een prachtig ‘kant-en-klaar’ hondje. Ben vond het showgebeuren niet zo leuk, dus nam Arne dat even van hem over. Kalina vond showen echter niet zo leuk, dus gingen we met haar niet verder daarin.